'De Stroosnyder', ca. 1900,
Olieverf op doek, 40 x 30 cm,
Gesigneerd: r.o. 'h.teixeira de mattos'
Henri Teixeira de Mattos (1856-1908)
Als telg uit een bankiersfamilie treedt Joseph Henri Teixeira de Mattos op 16-jarige leeftijd in dienst bij de
Amsterdamse Bank. Echter, het boetseren met zegellak schenkt hem, volgens de overlevering, meer voldoening dan de
normale werkzaamheden en na anderhalf jaar houdt hij het bankwezen voor gezien. Hij gaat schilderkunst studeren aan
de Rijksacademie, maar stapt later over naar de richting beeldhouwen. Hij blijkt de enige leerling en heeft een heel
klaslokaal tot zijn beschikking. Daar de noodzakelijke hulpmiddelen en begeleiding er niet zijn, doet hij van
lieverlee veelal mee met de studenten uit de schilder- en tekenklas.
Om ervaring op te doen in het werken met marmer gaat hij naar Rome (1879 tot 1881). Aangezien hij op de Academie
aldaar weer met de eerste beginselen van het beeldhouwen moet beginnen, gaat hij uit een soort verveling marmeren
figuurtjes maken. Die worden, tot zijn eigen verbazing, een commercieel succes. De progressie in zijn vak mist hij
echter en dus keert hij terug naar Nederland, waar hij in 1885 de akte M.O.-tekenen haalt.
In de 'Art of Henri Teixeira de Mattos' uit 1906 schrijft Haldane Macfall dat de kunstenaar deelneemt aan de
Amsterdamse Expositie van 1886 met 'The Slave Gin', een levensgroot naakt in gips. Prompt krijgt hij de opdracht
om het in marmer te beeldhouwen. Hetzelfde gebeurt drie jaar later met het gipsmodel 'Neger aangevallen door een
panter', dat wordt gekocht door een Engelse verzamelaar, die het later overdoet aan de London Zoo.
Van 1891 tot 1899 woont en werkt hij in Londen, legt zich toe op het uitbeelden van wilde dieren en bezoekt daartoe
Artis in Amsterdam en de Zoo in Londen. Hij neemt er deel aan verschillende exposities, doch keert vlak voor de
eeuwwisseling terug naar zijn geboorteland, gaat in Den Haag wonen en maakt er o.a. modellen voor een plateelfabriek.
Ook gaat hij meer schilderen en aquarelleren, met name sfeervolle interieurs met figuren, zoals dit werk. Ons fascineert
het licht: soms lijkt het alsof de strosnijdster helemaal in het donker bezig is, dan brengt het (zon)licht haar ineens
helder te voorschijn, alsof er eerst een gordijn moet worden weggetrokken om de intieme, stemmingsvolle bezigheid te
mogen aanschouwen.
