Galerij

Irène Battaille (1913-2012)

Gek, dat zo'n grote, ietwat frivole, maar lege hotelkamer je zo kan boeien! Wellicht komt dat door de aparte sfeer, veroorzaakt door het vreemde samenraapsel van meubelstijlen, de chic van de nachtkastjes aan weerskanten van het bed met hun identieke lamp en tot op de grond vallend kleed, de boertige beschildering op het voeteneinde en het bijzettafeltje en vooral ook vanwege dat grote, donkere gordijn achter het bed. Door die intrigerende, zwarte vitrage heen zie je vage stadsbeelden, die telkens lijken te veranderen. De ene keer verbeeld je je dat er grote aristocratische huizen aan de overkant van de straat staan, een andere keer weet je zeker dat het een fabriekscomplex is en dan weer lijkt het alsof er alleen maar schimmige schaduwen zijn, ontstaan door de penseel streken, maar niets voorstellend, zodat er eigenlijk helemaal geen uitzicht door Irène Battaille is geschilderd. Heel spannend, want het blijft intrigeren of er achter die zwarte achtergrond iets verborgen is en wat dan wel. Heeft de kunstenares dat ook zo bedoeld?

De hotelkamer straalt ook verlatenheid en eenzaamheid uit, daar verandert het vrolijke, overvloedige geel niets aan. Ze herinnert aan die avonden, waarop je zonder partner op zakenreis in het buitenland bent en op je eentje naar je kamer terugkeert, waar de stilte alleen onderbroken wordt door de geluiden van het verkeer, dat beneden langs het raam raast.
Wij vinden het, kortom, een fascinerend schilderij, dat de Belgische kunstenares op 57-jarige leeftijd heeft gemaakt.

Irène Battaille krijgt haar opleiding aan de kunstacademie van Berchem en de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen, waar ze onder meer door Isidore Opsomer onderricht is. Begin zestiger jaren van de vorige eeuw flirt ze een tijdje met non-figuratieve tendenzen, maar al gauw hervindt ze haar neo- expressionistische signatuur. Met zichtbaar plezier schildert ze havengezichten, stillevens, bloemen en interieurs, volgens de kunstencyclopedie Arto in 'zingende' kleuren.
Samen met Micheline Boyadjian (1923) en Maria Segers (1922) exposeert Irène Battaille in 1961 onder het motto 'Drie Belgische Gratiën' in het Gooisch Museum in Hilversum en in het Kunstcentrum in Den Haag.

De kunstenares, die gehuwd was met de kunstenaar 'Georoy' (Georges Rausenberger, 1901 – 1983), is op 13 december 2012 overleden in het Zuidfranse Caylus; haar urn is, in overeenstemming met haar laatste wil, op 3 mei 2013 herbegraven in het Belgische 's Gravenwezel.